Zes jaar geleden kwam er een schattige pup in huis, een zwarte labradoodle van 4 maanden. Dus niet te kort bij moeder geweest en blakend van zelfvertrouwen in de nieuwe wereld, alles was dol.
Voeding meegekregen van de fokker, (zelf een dierenarts) dus dat zat wel goed dachten we. Algauw bleek dat ze dit voedsel slecht verteerde en met tussenpozen spuugde ze en had zij diarree. Dit werd van steeds vaker en ze had een chronische darmontsteking ontwikkeld wat met veel pijn gepaard ging, inmiddels had ze ook steeds meer bloed in haar ontlasting en soms in haar urine. Haar voeding patroon werd veranderd wat inmiddels had ze een voedsel intolerantie opgelopen vooral tegen granen en dat zit in alle kant en klare brokken of blikvoer. Het ging van kwaad tot erger, bovendien was ze vooral de eerste 2 jaar hyper actief en was moeilijk tot rust te krijgen.
Kortom na 4 jaar was ik ten einde raad en de reguliere dierenarts kon mij niet verder helpen we bleven op een bepaald punt steken en de cyclus overgeven, pijn, ontstekingen, diarree, bloed in ontlasting wisselde zich steeds sneller af zodat ik Snoetje niet meer mee kon nemen naar bv mijn moeder in een bejaarden tehuis, of naar kennissen, omdat “ongelukjes” op tapijt of in de lift ook steeds vaker voorkwamen.
Inmiddels was de training met de hond ook in een impasse gekomen en ben ik terecht gekomen bij andere trainers die Snoetje van de beginperiode kenden en die mij adviseerden naar de kliniek in Heiloo te gaan waar dierenartsen werken met een andere insteek.
Er is voor Snoetje een behandelplan opgezet.
-Haar algehele conditie te verbeteren dmv voeding en supplementen
-Haar intolerantie met voeding vaststellen zodat de voeding waar ze absoluut niet tegen kan geëlimineerd kan worden.
-Wat ook een hele goede stap was osteopatische behandeling om haar verkrampte houding te corrigeren.
Inmiddels zijn we bijna 2 jaar verder en moet zeggen dat vooral stap 2 en 3 bij Snoetje het grote verschil maakten.
Haar hele houding is gewijzigd, ze vindt veel meer rust, ik kan haar inmiddels weer bijna overal mee naartoe nemen, ze eet graag, heeft alleen een hekel aan haar supplement pillen.
Ze heeft in 1 jaar tijd nu 3 osteopathische behandelingen gehad, ze gedraagt zich voorbeeldig op de behandeltafel ook al vind ze niet alle handelingen leuk of vindt ze het soms wel genoeg, ze heeft geen tegenzin om mee te gaan naar de kliniek. Het lijkt wel dat het een dure behandeling is en ik was ook wel vrij sceptisch over de behandeling na zoveel keren dat het niet zo ging als beloofd bij de reguliere dierenarts, ben ik blij dat ik dit gedaan toch heb, een dier veinst niet dat een behandeling aanslaat of niet en haar houding als ze pijn heeft gekromde rug, buik ingetrokken, zie ik zelden meer en verdwijnt nu als ik haar masseer.
Achteraf gezien wilde ik dat ik deze behandeling jaren eerder in traject had gezet dat had de hond veel pijn en ellende bespaart, maar ook veel eenzaamheid voor al de keren dat ze thuis moest blijven en niet mee kon.
Dit was mijn aanpak:
Voeding was echt het probleem bij deze hond. Voeding is immers vreemd materiaal en kan je afweer aanzetten met alle gevolgen van dien. De stress in het lichaam van deze hond heeft geleid tot het ontstaan van blokkades. De door mijn ingezette osteopathische behandelingen heeft dit in een aantal sessies opgelost. De hond geniet van een fit leven en komt een tot twee maal per jaar voor een osteopathische behandeling als onderhoud van de gezondheid.